ZÜMRÜTDEN TEPELER

ZÜMRÜTDEN TEPELER



Yeryüzünü temâşa mevsimi tam,

Zümrüt tepelere yaslanmış bahar.

Her yörede şenlik, her yanda bayram,

Buhur buhur sihirli râyihalar...

Canlılık taşıyor akan sulardan,

Nağmeler yükseliyor, kuğulardan,

Vuslat arzusuyla yüksek dağlardan,

Çağıl çağıl denizlere ırmaklar...

Haliçeler gibi her yan rengârenk,

Âdeta bir hülyâ âlemi âhenk!

Ve rüyâlardaki Cennetlere denk,

Ovalar, obalar, altın çayırlar.

Göğe ser çekmiş ağaçlar salınır,

“Hû hû” nağmeleri heryanı alır;

Hergün başka güzellikle ağarır,

Hür maviliğiyle mahmûr sabahlar.

Hayat kesilmiş heryanıyla toprak,

Çiçeklerde tebessüm yaprak yaprak;

Neş’eyle dönüyor devreden bu çark,

Gamze çakıyor sevdâlı ufuklar.

Aşk u şevkin kaynaştığı bu yerde,

Vuslata açılır rûh perde perde;

Ayrı bir hazza erer her emelde,

Vicdanında her ân Hakk’ı duyanlar