Nurdan çehrendeki bu nikab da ne,
Güneşlere tâç giydiren ışıkken?
Hep hicranla bunca yıl bunca sene
Geçmiş gidiyor.. baharlar beklerken!
Doğ ruhlara Arş’dan gelen bürhanla,
İnlet dört bir yanı altın sadânla;
Hayat üfle sihirli râyihanla,
Hak adına üfül üfül eserken..
Konuş ki, hatipler haddini bilsin,
İlâhî nefhanla ruhlar dirilsin;
Sâyende tâ zirvelere erilsin,
Başlamış gökler de bunu dilerken..
Ey mukaddes Kitap, ey ezelî nûr,
Ey iklimi ziyâ etrafı huzûr!
Son demde bir kere daha ne olur,
Ağar, ışık karanlığı boğarken!..
Bahar olmasa da sonbahar olsun,
Cihanlar bütün âvâzınla dolsun;
Yeniden nâmın her yanda duyulsun,
Şu fânî ömürlerimiz biterken!..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder